Επτά χρόνια κι όμως ο Κακαουνακης ζει! Μέσα στις καρδιές μας ζωντανός και άφθαρτος, γιατί η φλόγα που είχε μέσα του είναι διαχρονική. Γιατί ο Νίκος ήταν προικισμένος από την φύση  με πολλά χαρίσματα. Ξεχωριστή παρουσία , αυθόρμητος , θαρραλέος και ψυχωμένος Κρητικός, μπεσαλής με φιλότιμο ανθρωπιά και συναίσθημα. Εκτιμούσε και τιμούσε την φιλία πράγμα  που στις μέρες έχει εξαλειφθεί. Όπως έλεγε πολλές φορές ο Νίκος ότι τα Κόμματα έρχονται και παρέρχονται και το μόνο που μένει είναι η φιλία.  Γι’αυτό έλεγε και τον στίχο..

 ‘’ Φίλος στον φίλο φαίνεται στην δύσκολη την ώρα, βάζει το μπέτη του μπροστά όταν θα τύχει μπόρα’’

Αυτές τις γιορτινές  μέρες, που πάντα τις γιορτάζαμε μαζί περιμένω να χτυπήσει το τηλέφωνο και να βγει το όνομα Κακαουνης, αλλά το τηλέφωνο δεν κτυπάει και για εμάς τους φίλους του τα Χριστούγεννα θα είναι μελαγχολικά. Γιατί στο Καστελλι δεν θα υπάρχει η Κυρά Μαρία ούτε τσικάλια και καζάνια ούτε πιλάφι τσικουδιά και μεζέδες, ούτε τραπέζια στρωμένα ούτε και ο Νίκος να στέκει στην αυλή και να καλωσορίζει τους καλεσμένους του

‘’Ούτε  πουλί ούτε κλαδί και το δεντρί ξερώνε και ότι κι αν χτίζεις το χαλάς αναθεμάσε  χρόνε. ‘’

Η κυρία Μαρία ήταν μια Μπουμπουλίνα πέντε χρόνια παντρεμένη απέκτησε πέντε παιδιά και έμεινε με ένα. Τον άντρα της τον σήκωσε νεκρό στην πλάτη της όταν τον σκότωσαν οι Γερμανοί και μετέφερε να τον θάψει, ενώ οι ναζοί  δολωφόνοι πυροβολούσαν. Ύστερα πήρε τα παιδιά της από την Πολλυρρήνια και πήγε στο Καστέλη, δουλεύοντας σκληρά, κάνοντας διάφορες δουλιές για να μπορέσει να μεγαλώσει τα παιδιά της σε αυτές τις βάρβαρες συνθήκες. Αλλά η κυρία Μαρία άντεξε γιατί ένιωθε το χρέος να μεγαλώσει τα παιδιά με χίλιες δυο στερήσεις, αλλά τα κατάφερε. Η μοίρα όμως την χτύπησε αλύπητα  στην πορεία πέθαναν και τα τέσσερα παιδιά της. Νίκος έμεινες μόνος.

   Ο Νίκος ζώντας από μικρό παιδί πήγαινε στην εκκλησία και έψελνε για να τρώει πρόσφορο αντί για ψωμί. Πήγαινε στα πανηγύρια και έστηνε πάγκο για να πουλήσει καραμέλες γκαζόζες και ότι άλλο μπορούσε. έκανε τα πάντα για να επιβιώσει αλλά και για να βοηθάει τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.  Ο Νίκος μεγάλωνε με όλες αυτές τις στερήσεις και της ορφάνιας  ενός παιδιού να μεγαλώνει σε θλυβερές και δύσκολες συνθήκες . Γι’ αυτό και ο Νίκος είχε βάλει στόχο να προχωρήσει στα γράμματα και να πετύχει επαγγελματικά. Και αυτό το πέτυχε, Γι’ αυτό και ο Νίκος δεν ξέχασε ποτέ τα βιώματα του ,το χωριό του, τις ρίζες της παραδόσεις της ανθρωπιάς και της ντομπροσύνης γιατί όλα αυτά για τον Νίκο ήταν τρόπος ζωής και καθημερινής πρακτικής.

Έχουν περάσει τόσα χρόνια και ο Νίκος είναι δίπλα μας τον νιώθουμε κοντά μας και περιμένουμε να μας τραγουδήσει, γιατί ο Νίκος είχε ταλέντο. Πέρα από καλός δημοσιογράφος και ρεπόρτερ ήταν και καλός τραγουδιστής, και πάντα στην παρέα τραγούδαγε  τα αγαπημένα του τραγούδια όπως   ‘’όλοι μου λένε γιαντα κλαις και αγκλαιω ποιον πειράζω στον κόσμο εγγενήθηκα καρδιές να δοκιμάζω’’    όπως και το    ‘’γυαλένιος είσαι μαστραπά και όποιον κι αν δεις τον αγαπάς ‘’ Αλλά δεν ξεχνούσε και τα αδέρφια του που τα είχε χάσει σε μιρή ηλικία και πάντα έλεγε το ριζίτικο με βουρκωμένα μάτια  ‘’Οψες αργά επερνούνα του χάροντα την πόρτα και άκουσα την χαρόντισσα και μάλωνε τον χάρο, χάρε για δε σου το λεγα χάρε για δε σου το ΄ πα όπου ειν πέντε παίρνε δυο και αν είναι τρεις τον έναν και όπου ειν δυο και μοναχοί μην τους ξεζεβγαρωνεις’’

Προσωπικές μαρτυρίες

Με τον Νικό δεν έχω κλείσει μαζί του και έχω να αναφέρω πολλά και ελπίζω να γράψω  ένα βιβλίο αφιερωμένο στα όσα κάναμε και ζήσαμε μαζί στα 40 χρόνια. Συνεχής φιλίας και αγάπης ο ένας στον άλλον. Δεν κάναμε ποτέ ταμείο, δεν λογαριάζαμε πόσα θα χαλάσουμε και μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε. Ήμασταν και οι δυο πολλές  φορές υπερβολικοί και αυθόρμητοι. Γι’ αυτό και η φιλιά μας δεν πέθανε .

Πολλές φορές είχαμε εκρήξεις ακόμα και μεταξύ μας  γιατί ήμασταν και οι δυο πειραχτήρια και μας άρεσε το καλαμπούρι και η πλάκα. Ξεφεύγαμε πολλές φορές από την λογική και φτάναμε στα άκρα με αποτέλεσμα να υπάρχουν ανεξέλεγκτες καταστάσεις, θα αναφέρω τρία  περιστατικά από τα τόσα που είχαμε περάσει.

<<Όταν αποφασίσαμε να κατέβουμε στην Παγκρήτια Ένωση εγω ως υποψήφιος πρόεδρος και ο Νίκος ως σύμβουλος του Δ.Σ είχαμε κάνει όνειρα να αναδείξουμε την Παγκρήτιο όπως της άξιζε. Βέβαια ο κόσμος μας τίμησε με ένα ποσοστό πρωτόγνωρο στις εκλογικές αναμετρήσεις της ένωσης. Όταν προγραμματίζαμε τις δραστηριότητες στις συνεδριάσεις των συμβουλίων ..έκανα μια πρόταση στο Δ.Σ. Με τον Νίκο δεν το είχαμε συζητήσει αλλα ούτε και τα υπόλοιπα μέλη γνώριζαν την πρόταση.  Πρότινα την επέτειο της μάχης της Κρήτης να την κάνουμε στο Καλλιμάρμαρο που είναι ο μεγαλύτερος και ιστορικός χόρος. Ο Νίκος βέβαια με κοίταξε και τσιμογέλασε, Τα υπόλοιπα μέλη εφνιδιάστηκαν. Τελειώνοντας το συμβούλιο και βγαίνοντας έξω μου λέει ‘’ Πλάκα έκανες! ‘’  και του λέω  ‘’ όχι δεν έκανα πλάκα σοβαρά το λέω.’’  Την επομένη έρχεται από το γραφείο με την δίκυκλη μηχανή που είχε και μου λεει ‘’ έλα πάμε’’  χωρίς να μου πει που πάμε. Κατεβαίνουμε την Βασιλής Σοφίας και στο Καλλιμάρμαρο ανεβαίνει το πεζοδρόμιο και φτάνει στην πόρτα του σταδίου, μου λέει ειρωνικά εδώ θα κάνουμε την εκδήλωση? Βέβαια όπως είναι γνωστό κοιτάζεις τις πέτρινες πλάκες, το βάθος του χώρου και ζαλίζεσαι από την έκταση και την ομορφιά που διαθέτει. Λέω στον Νίκο : ‘’Eμείς είμαστε για τα δύσκολα,  πρέπει να δείξουμε την δύναμη των Κρητών  που είναι άλλη μια Κρήτη στην Αθήνα’’ και μου απαντάει ο Νίκος  ‘’ Είναι ρίσκο για να γεμίσει το στάδιο και 50.000 να έρθουν θα φαίνεται άδειο και θα εκτεθούμε. Κώστα εδώ πολύ ψηλά βάζεις τον πήχη , σε αυτόν τον χώρο δεν έχει γίνει ποτέ πολυτιστική εκδήλωση και να γεμίσει ακόμα και τα μεγάλα κόμματα δεν έχουν κάνει ποτέ προεκλογική συγκέντρωση αλλά αφού το έχεις βάλει στο μυαλό σου, είσαι και πισματάρης και δεν αλλάζεις γνώμη, ας το τολμήσουμε!!’’ Ξεκινήσαμε με το πάθος και το μεράκι που είχαμε και οι δυο για την Κρήτη και αυτό δεν μας άφησε περιθώρια να μην εξαντλήσουμε όλες μας τις δυνάμεις με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο που θα μπορούσε να συμβάλει στην επιτυχία. Ήταν 11 Ιούνη του 2001 20.30 το βράδυ ξεκίναγε να προσέρχεται ο κόσμος για την εξηκοστή επέτειο της μάχης της Κρήτης. Συμμετείχαν δωρεάν πολλοί Κρητικοί καλλιτέχνες ο Σκουλάς ο Ψαραντώνης η Σουλτάτου και ο Μίκης Θεοδωράκης και 2.000 κρητικοί  χορευτές. Στις 21.00 ειχε  πλημηρήσει το στάδιο οπότε το όνειρο μας έγινε πραγματικότητα. Ήταν μια από τις ωραιότερες εκδηλώσεις που είχαν πραγματοποιήσει οι Κρητικοί της Αθήνας , το στάδιο κάποια στιγμή είχε γεμίσει με 80.000 κόσμο και αναγκαστήκαμε να κλείσουμε την πόρτα για να μην δημιουργηθεί πρόβλημα συνοστησμού.

<< Μια φορά το 1994 έβαλα υποψηφιότητα για δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο της Αθήνας στο ψηφοδέλτιο του Θεόδωρου Πάγκαλου. Εγώ βεβαία δεν ήξερα από πολιτική γιατί ήμουν άπειρος αλλά ο Νίκος με παροτρύνε να κατέβω. Ο Πάγκαλος μου ζήτησε να εκπροσωπήσω τον χώρο του τουρισμού γιατί ασχολιόμουν επαγγελματικά με αυτό.. Άρχισε λοιπόν ο Προεκλογικός αγώνας. Ο Νίκος τότε δούλευε στο ραδιοφώνου του FLASH και όπως κάθε μέρα μιλάγαμε και συναντιόμασταν έτσι με παίρνει ένα μεσημέρι και που λέει : ‘’ Που είσαι τώρα, τι κάνεις ? ‘’ του λέω : ‘’ Τι θες να κάνω ?’’ ‘’ Επιτρέπεται ένας ανογιανος να γυρίζει στους δρόμους της Αθήνας και να διακωνατε ψήφους?’’ ‘’ Εγώ πως ήταν δυνατόν να φανταστώ ότι ο Νίκος με είχε στον αέρα και με άκουγε η  μισή Αθήνα’’ Μετά άρχισε το τηλέφωνο μου να χτυπάει από φίλους και να μου λένε μα τι έλεγες τώρα στο ραδιόφωνο και τότε κατάλαβα ότι ο φίλος μου ο Νίκος μου την είχε στήσει. Τον παίρνω τηλέφωνο και του λέω ‘’ Μα τι είναι αυτά τα ρεζιλίκια ? ‘’ και μου απατάει ‘’ Καλός ήσουν ‘’ του λέω ‘’ Τσα που τα’ κάνες δεν θα πάρουμε ούτε ένα ψήφο’’ κι όμως το αποτέλεσμα ήταν να πάρω 11.000 και να εκλεγώ σαν στην  αντιπολίτευση.

Το άλλο περιστατικό ήταν πολύ πιο χοντρό. Την περίοδο που ήμουν πρόεδρος στην παγκράτια ένωση ο Νίκος ήταν και μέλος του Δ.Σ. είχαμε εκλεγεί με το μεγαλύτερο ποσοστό στην Ιστορία της Παγκρατίου 72%. Οπότε είχαμε αναλάβει την ευθύνη να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες τον Κρητικών.

 Ο Νίκος τότε είχε αναλάβει την πρωινή εκπομπή στο Μέγκα. Εκείνη την περίοδο είχε προκύψει το θέμα με τα όπλα στην Κρήτη που είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις λόγο κάποιων επεισοδίων που είχαν δημιουργηθεί . Τότε είχε ασχοληθεί και η κυβέρνηση που ήταν η Νέα Δημοκρατία. Ο υπουργός δημόσιας τάξης ήταν ο Γιώργος Βουλγαράκης όπου  σε μια εκπομπή κάλεσε εμένα ως πρόεδρο της Παγκρατίου Ενώσεως και τον  πατριώτη μας  σκηνοθέτη τον Νίκο Κούρδουρο με θέμα πως θα αντιμετωπίσουμε την κατάσταση με τα όπλα στην Κρήτη.

Παίρνω τον λόγο και αναφέρομαι ότι άλλο πράγμα είναι η οπλοφορία και η οπλοχρησία και η άσκοποι πυροβολισμοί και εντελώς διαφορετικό είναι η οπλοκατοχή. Δεν θα πρέπει λοιπόν να τα μπλέκουμε όλα μαζί γιατί στην οπλοκατοχή υπάρχουν κειμήλια που έχουν προκύψει από την Τούρκικη  και την Γερμανική κατοχή και αυτά δεν τα πειράζουμε. Όσον αφορά την οπλοφορία και την οπλοχρησία και τους άσκοπους πυροβολισμούς είναι ένα πρόβλημα που χρειάζεται αντιμετώπιση αλλά όχι με βία, και εφόδους με κουκούλες. Χρειάζεται ειδική μεταχείριση από ανθρώπους που έχουν κύρος και σεβασμό στην κοινωνία, να παρέμβουν με διάλογο και φιλότιμο για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα..

  Ο Κουρδουρος παίρνει τον λόγο μετά από εμένα και λέει ότι συμφωνώ με τον πρόεδρο όπως τα λέει και θα πρέπει όλοι να συντονιστούμε προς αυτήν την κατεύθυνση και να δώσουμε λύση. Να σταματήσουν τα επεισόδια που δημιουργούνται στους γάμους και στα πανηγύρια  που σκοτώνονται άνθρωποι με τους  άσκοπους πυροβολισμούς. Εκείνη την στιγμή ζητάει να παρέμβει ο υπουργός Γιώργος Βουλγαράκης και ο Κακαουνακης τον βγάζει στο παράθυρο και λέει σωστή η τοποθέτηση του πρόεδρου και στην επιτροπή που θα οργανώσουμε για να κατέβουμε στην Κρήτη να μιλήσουμε με τους τοπικούς παράγοντες να συμμετέχουν και ο Ξυλουρης και ο Κουρδουρος.

Ο Κακαουνακης όμως ήθελε και πάλι να δοκιμάσει τις αντοχές μου και  την αντίδραση μου όπως έκανε πολλές φορές και όπως ήταν απρόβλεπτος με ρωτάει εσύ πρόεδρε οπλοφορείς? Εγώ εκείνη την στιγμή είδα το ταβάνι να πέφτει επάνω μου γιατί η απάντηση δεν ήταν εύκολη, διότι έπρεπε να απαντήσω ως πρόεδρο του μεγαλύτερου πολιτιστικού σωματίου της Κρήτης και ο πολιτισμός με τα όπλα δεν συμβαδίζουν. Από την άλλη ήταν δύσκολο να πω ότι δε οπλοφορώ γιατί  σε αυτούς  που με ήξεραν θα γινόμουν ρόμπα οπότε ξέφυγα απαντώντας οπλοφορώ όταν πηγαίνω για κυνήγι.. Ο Κακαουνάκης  όμως είδε ότι έχασε και συνέχισε. « Εμένα μου έκανες δώρο ένα μπιστόλι στην γιορτή μου» « Ναι Νίκο σου έκανα δώρο στην γιορτή σου ένα πιστόλι,  αλλά αυτό είναι κειμήλιο από τον πατέρα μου και αν δεν το συντηρείς καλά ,θα στο πάρω πίσω.

 Αυτό το συμβάν δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Τα Νέα.

Για το συγκεκριμένο περιστατικό θύμωσα, με έπαιρνε τηλέφωνο αλλά εγώ δεν απαντούσα. Πέρασαν μερικές μέρες χωρίς να μιλήσουμε ήρθε και με βρήκε στο γραφείο και μου λέει σε παίρνω τηλέφωνο γιατί δεν απαντάς και του λέω, έχεις ξεπεράσει κάθε όριο. Και μου απαντάει Κώστα εμείς γι ’αυτό ξεχωρίζουμε από τους άλλους, γιατί ξεκινάμε από εκεί που τελειώνουν τα όρια. Μου λέει πάμε Βούρια.?   στο στέκι μας , στην ταβέρνα που τρώγαμε και πίναμε τις τσικουδιές μας και γίναμε φέσι.  Το ξεχάσαμε ,τραγουδήσαμε και αγκαλιαστήκαμε σαν αδέρφια, γιατί έλεγε ότι τα  αδέρφια μπορεί να σκοτώνονται αλλά δεν χωρίζουν. Ο χαρακτήρας του Νίκου του επέτρεπε πολλές φορές να ξεφεύγει και να εκτονώνεται αλλά σύντομα έδειχνε έμπρακτα την μεταμέλια του. Βέβαια εμείς με τον Νίκο δεν ήμασταν φίλοι μόνο στα τραπεζώματα στις τσικουδιές και στα γλέντια ,αλλά περισσότερο ήμασταν φίλοι στα δύσκολα και πάντα  το πρόβλημα που είχε ο ένας το έκανε και ο άλλος δικό του και αυτό ήταν που μας έδενε περισσότερο.

Έτσι πέρασαν σαράντα χρόνια παρέα, με αναταράξεις, αξέχαστα γλέντια και ωραίες αναμνήσεις .

Θολό νερό είναι φιλιά όταν δεν έχει μπέσα, μα όταν είναι μπιστική ζεις στη καρδιά σου μέσα. 

Ήταν λιοντάρι στην θωριά μα στην ψυχή πουλάκι έτσι θα σε θυμόμαστε Νίκο Κακαουακη!! 

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟ

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟ

  Αγαπητές φίλες και φίλοι, αγαπητοί συμπατριώτες, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο αιώνας που πέρασε σημαδεύτηκε από την έντονη πολιτική προσωπικότητα του Μεγάλου Οραματιστή και Εθνάρχη, Ελευθερίου Βενιζέλου και το αποδεικνύει μάλιστα ένα άλλο γεγονός των τελευταίων ημερών, ότι ο Κρητικός πολιτικός ανακηρύχθηκε ως η προσωπικότητα του 20^ου αιώνα για την Ελλάδα.

  Η σφραγίδα που άφησε πάνω στην ιστορία, ο Ελευθέριος Βενιζέλος έχει νωπά τα σημάδια ακόμα και σήμερα, αφού αυτός ήταν που καθόρισε τα σύνορα της σημερινής Ελλάδας.

  Ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ και το έργο του, παραμένει πάντα επίκαιρο και ζωντανό. Ζωντανό, γιατί η πατρίδα βρίσκεται ενόψει κρίσιμων αποφάσεων για τα εθνικά μας θέματα. Επίκαιρο, γιατί ο Βενιζέλος ήταν αυτός, που μαζί με τον Ατατούρκ, προχώρησαν στο πρώτο σύμφωνο φιλίας και συνεργασίας των δύο χωρών, Ελλάδας και Τουρκίας. Κάτι που ευχόμαστε να γίνει και σήμερα, από την στιγμή που η διπλωματία των λαών έφερε πιο κοντά τις δύο χώρες και έχει θέσει τις βάσεις, για κάτι τέτοιο.

  Όμως σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να επισημάνουμε, την καθοριστική συμβολή των τοπικών κρητικών σωματείων στην ανάδειξη της προσωπικότητας του Βενιζέλου. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός, ότι πολλοί δημόσιοι χώροι, όπως δρόμοι, είτε μικροί είτε μεγάλοι, πάρκα, πλατείες ή βιβλιοθήκες και ιδρύματα μέσα στο Λεκανοπέδιο, φέρουν το όνομά του.

  Ακόμα, σε λίγους μήνες από τώρα, το νέο μεγάλο αεροδρόμιο της Αθήνας, με έδρα τα Σπάτα, θα ονομάζεται «Ελευθέριος Βενιζέλος», κάνοντας ακόμα πιο υπερήφανους εμάς τους Κρητικούς, όπου ο ένας από τους βασικότερους αεροπορικούς κόμβους της Ευρώπης θα έχει το όνομα ενός μεγάλου συμπατριώτη μας.

  Όσον αφορά τώρα την πρωτοβουλία του ΔΗΜΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΡΗΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ, πέρα από το γεγονός ότι είναι αξιέπαινη, θα ήθελα να σας συγχαρώ εκ μέρους όλων των Κρητών της Αττικής. Γιατί οτιδήποτε έχει σχέση με την ιστορική μνήμη του Εθνάρχη Ε. Βενιζέλου θα πρέπει να το ενισχύσουμε και να το δυναμώνουμε, να του δίνουμε τη διάσταση που του αρμόζει.

Σας ευχαριστώ.

«ΞΑΣΤΕΡΙΑ: ΔΙΚΤΥΟ ΙΔΕΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ»

«ΞΑΣΤΕΡΙΑ: ΔΙΚΤΥΟ ΙΔΕΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ»

Οι χαλεποί καιροί που ζούμε μας οδηγούν να βαδίσουμε στα χνάρια των Φιλικών και να ιδρύσουμε ένα δίκτυο ιδεών και αλληλεγγύης, μέσω του οποίου θα κατορθώσει η χώρα μας να επανακτήσει την «εθνική της ανεξαρτησία», μέσω μιας επανάστασης συνειδήσεων. Θα αποτελέσει την πυξίδα που θα μας οδηγήσει στην σωστή πορεία προς την αναγεννημένη ανθρώπινη Ελλάδα.

Η Φιλική Εταιρεία, γνήσιο τέκνο των ριζοσπαστικών ρευμάτων που σημάδεψαν την Ευρώπη στο τέλος του 19^ου αιώνα, αντιμετώπιζε την επανάσταση, όχι μόνο ως μέσο αποτίναξης του τουρκικού ζυγού, αλλά και ως μέσο για τη δημιουργία μιας πατριωτικής εθνικής εστίας. Ήταν μια ευρύτερη κίνηση που θ’ ανέτρεπε από τα θεμέλια του τον απολυταρχισμό.

Ορμώμενοι λοιπόν από τον ηρωισμό, στην κρητική ψυχή ανθίζει μια φλογερή αγωνιστική διάθεση, όμοια με εκείνη του εθνάρχη μας Ελευθέριου Βενιζέλου και έχοντες διάθεση που βασίζεται στην εκ καταβολών υπερηφάνεια μας και αποσκοπεί στην απελευθέρωση από τα σύγχρονα δεινά.

Στη σημερινή εποχή εθνική εστία είναι η συνείδηση που δεν μπορεί να ησυχάσει βλέποντας τα δεινά που υφίσταται η πατρίδα μας από τους δανειστές- δυνάστες.

Γνωρίζουμε ότι ο αγώνας είναι δύσκολος και απαιτεί αυταπάρνηση και θυσίες. Το ύψιστο αγαθό της ελευθέριας και η δίψα για τιμή και αξιοπρέπεια, έχουν κόστη και απαιτούν επίπονη προσπάθεια. Η ζωή του ανθρώπου είναι ένας αδιάκοπος αγώνας επιβίωσης.

Ο υπερήφανος άνθρωπος με υψηλό φρόνημα. δε διστάζει να αφοσιωθεί στην προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας να αφιερώσει την ίδια τη ζωή του στο βωμό των υψηλών αξιών. Ένας αγώνας που η εποχή μας τον έχει καταστήσει ανυπόφορο.

Ο άνθρωπος παλεύει να νικήσει τη σύγχρονη διαφθορά και την ανέχεια για να κρατήσει ζωντανό το σπόρο του αύριο, ενάντια σε ένα πολιτικό σύστημα που παράγει την  εκμετάλλευση και στηρίζεται στην διαφθορά και τον πελατειακό συντεχνιασμό.

Η πατρίδα και ο λαός βιώσαν σ΄όλη την μεταπολεμική και μεταπολιτευτική περίοδο, ιστορικές στιγμές, αφού η χώρα στάθηκε στα πόδια της εδραίωσε ένα ανεκτό δημοκρατικό πολίτευμα και σήκωσε κεφάλι μέσα στα διεθνή και ευρωπαϊκά σαλόνια.

Ωστόσο, ο λαός πληρώνει σήμερα τις ευθύνες επίορκων πολιτικών που ανδρωθήκαν μέσα στην διαφθορά, το πελατειακό κράτος και τον άγονο συντεχνιασμό.

Η Ελλάδα πληρώνει σήμερα τις αμαρτίες ολίγων που πλούτισαν εις βάρος του αγωνιστή λαού.

Σήμερα, υποκλινόμαστε μπροστά στους σύγχρονους μαχητές της διπλανής πόρτας που πασχίζουν να εμφυσήσουν στις επόμενες γενιές τις αρχές και τις αξίες του έθνους.

 Στους μαχητές της καθημερινότητας, οι οποίοι δε σκύβουν το κεφάλι στα δύσκολα,  αλλά αντίθετα σηκώνουν ψηλά το ανάστημά τους , ατενίζοντας με υπερηφάνεια και αυταπάρνηση τον ελπιδοφόρο ελληνικό ήλιο.

Μ’ αυτή τη διακήρυξη καλούμε όλους τους Έλληνες, περά από κομματικά δεσμά,  που ενδιαφέρονται για την πορεία του τόπου, ν΄ αντισταθούν σθεναρά απέναντι στην επικράτηση κάθε αυθαίρετης και σαθρής πολιτικής, που οδηγεί στην εξαθλίωση της κοινωνίας.

Με ομοψυχία τολμούμε και αγωνιζόμαστε για Κοινωνική Δικαιοσύνη, μέσα από ένα πνεύμα εθελοντισμού και αλληλεγγύης. Εμείς που πιστεύουμε ότι εκφράζουμε τους πόθους , τις έγνοιες και τις ανάγκες του Έλληνα, δίνουμε όρκο τιμής και δεσμευόμαστε για τα παρακάτω:

Στοχεύουμε στην αληθινή ένωση, ομοθυμία και ομόνοια μεταξύ των μελών της διακήρυξης αυτής και υποσχόμαστε την αύξηση των μελών του δικτύου μας.

Δεν δεσμευόμαστε  από οποιονδήποτε κομματικό σχηματισμό έχοντας ως στόχο την υπεράσπιση των εθνικών μας συμφερόντων.

Το ήθος, ο διάλογος, η ανθρωπιά, η αξιοπρέπεια, η δημοκρατική συμπεριφορά αποτελούν εφαλτήριο της δράσης μας και αντικατοπτρίζουν τα πιστεύω μας.

Αγωνιούμε για την τύχη της πατρίδας μας, καθώς βλέπουμε ότι οι αντιπρόσωποι μας, δέσμιοι ενός διεφθαρμένου παλαιοκομματισμού  αδυνατούν να στηρίξουν τα συμφέροντα της.

Επιδιώκουμε να συνδέσουμε την πλούσια πολιτιστική παράδοση του χθες με το πολιτιστικό γίγνεσθαι του σήμερα και τη δημιουργία του αύριο, αξιοποιώντας τα επιτεύγματα του σύγχρονου τεχνολογικού εξοπλισμού.

Διεκδικούμε με αποφασιστικότητα την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου που αφορά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και την εδαφική μας ακεραιότητα, όντας αμείλικτοι για τον όποιον προσπαθήσει να τα απειλήσει. Προς αυτήν την κατεύθυνση, είμαστε αλληλέγγυοι στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Βασικοί στόχοι και κίνητρά μας είναι η καταπολέμηση των σύγχρονων κοινωνικών μαστίγων που μας ταλαιπωρούν και οδηγούν την χώρα μας σε οικονομικό μαρασμό σ’ ένα άνευ προηγουμένου τέλμα.

Θ’ αγωνιστούμε λοιπόν για τα εξής:

Ισότιμη δημοκρατική αντιμετώπιση όλων των μελών της κοινωνίας και ενδυνάμωση των αυθεντικών δημοκρατικών θεσμών μέσα από μια γνησία λαϊκή Συνταγματική Συνέλευση που θα επαναπροσδιορίσει τον σύγχρονο δημοκρατικό Συνταγματικό Χάρτη της Ελλάδας, προκειμένου να τεθεί ένα τέλος στην διαπλοκή και την διαφθορά με την παραδειγματική τιμωρία των επίορκων και την απόδοση όσων εκλάπησαν από την δημόσια περιουσία στο κοινωνικό σύνολο.

Στήριξη των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων, πχ υπερήλικες, άτομα με ειδικές ανάγκες κλπ, καθώς και συνανθρώπους μας που υποφέρουν από σύγχρονα προβλήματα, όπως φτώχεια, ανεργία κτλ.

Περισσότερη μέριμνα και φροντίδα για τους νέους, αναλογιζόμενοι ότι εκείνοι αποτελούν την παραγωγική δύναμη της χώρας.

Οργάνωση ενός κοινωνικού κράτους πρόνοιας που θα προσφέρει στον πολίτη απλόχερα τις υπηρεσίες του και θα καλύπτει την ανάγκη για διατήρηση του υψηλότατου αγαθού της υγείας αλλά και της παιδείας.

Επένδυση στην καινοτομία και προώθηση της ελληνικής μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας , που αποτελεί την ραχοκοκαλιά της οικονομίας, προκειμένου να ανταγωνιστεί ισότιμα στο διεθνές περιβάλλον.

Εξορθολογιμσός και μείωση της φορολογίας για τη στήριξη της μεσαίας τάξης και αποφυγή της διεύρυνσης του ήδη υπάρχοντος χάσματος ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς.

Ολοκληρωμένος προγραμματισμός για την επιτάχυνση της έρευνας για την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας έχοντας στραμμένο το βλέμμα στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, ενισχύοντας την αειφόρο ανάπτυξη.

Προσπάθεια αντιμετώπισης της πολιτικής πόλωσης, η οποία οδηγεί στα άκρα την κοινωνία και δημιουργεί συνθήκες κοινωνικού εμφυλίου πολέμου.

Ριζοσπαστικός εκδημοκρατισμός του πολιτικού συστήματος  και των κόμματων.

Αντιμετώπιση εθνικιστικών τάσεων και εξάλειψη του ρατσισμού

Αναβάθμιση των σχέσεων της χώρας με το εξωτερικό και όχι παθητική στάση αναμονής των εξελίξεων που διαμορφώνονται από τα ισχυρά κέντρα της Δύσης. Σ' αυτό τον αγώνα ζωτικής σημασίας θα είναι η συμμετοχή κάθε Έλληνα όπου γης που ενδιαφέρεται για το μέλλον της πατρίδας.

Ανυποχώρητη στάση για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα και υλοποίηση του οράματος αναγέννησης του ελληνικού πολιτισμού που αποτελεί μαζί με τον τουρισμό τη βαριά βιομηχανία της ελληνικής οικονομίας.

Απαίτηση επιστροφής του κατοχικού δανείου από τη Γερμανία και καταβολή των αποζημιώσεων.

 Και όλα αυτά για να ευοδωθούν έχουν ως προϋπόθεση την σθεναρή διεκδίκηση απαλλαγής από τα μνημόνια και τους δανειστές, στα πλαίσια μιας πανεθνικής προσπάθειας ανασυγκρότησης της πατρίδας.

Εμείς,  οι Έλληνες μπορούμε να τα καταφέρουμε και μόνοι μας, χωρίς την κηδεμονία των ξένων συμφερόντων. Έγινε και στο παρελθόν μπορεί να πραγματοποιηθεί και τώρα. Η Ιστορία της Φιλικής Εταιρείας και της επανάστασης του 1821 μας διδάσκει τον δρόμο της ελευθερίας.

''Σήμερα μη μπορώντας να ανεχτούμε την εσχάτη ένδεια και την εξαθλίωση της μοναδικής χώρας μας, που δικαιωματικά έχει τη θέση της κοιτίδας του παγκόσμιου πολιτισμού, συσπειρωνόμαστε για να την επαναφέρουμε στη θέση που της αξίζει.''

 Εμείς μια ομάδα ανθρώπων, αφουγκραζόμενοι την κραυγή του κοινωνίας και την αγωνία της νέας γενιάς για ένα ελπιδοφόρο μέλλον, αναλαμβάνουμε την ευθύνη να υπερασπιστούμε την εθνική μας ταυτότητα και να διαμορφώσουμε ένα καλύτερο αύριο για την Ελλάδα και τον λαό της.